Ροζ


Όνειρα ανίκητα από πόθους πλημμυρισμένα
με αγάπες και θυσίες τρελές που βάζουν φωτιά στο αίμα,
με φιλιά μελένια,
έρωτες που μπορούν να αλλάξουν της γης το χρώμα,
Σαν πίνακας ζωγραφικής να μοιάζει του κόσμου το χώμα.

Όνειρα αδίστακτα με μπερδεύουν και πάλι...
Χαμένη με αφήνουν σε ροζ ακρογιάλι...

Όνειρα ηλιόλουστα με καιν' οι σκηνές σου...
Με τραβούν' οι νύχτες μου στις φωτεινές σπηλιές σου....

Όνειρα μου μαγεύομαι, σας ψάχνω πάλι...
να γεύομαι τον έρωτα
να βλέπω ροζ τ'ακρογιάλι
να ζω την ελπίδα πως υπάρχει ακόμα
αγάπη παραμυθένια στης γης το ροζ χρώμα....

Τὸ Φωτόδεντρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη Ὀμορφιά

Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε
Σ΄ ενός περάσματος αέρα
ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ΄ αυτιά μου
φχιά
φχιού φχιού
εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα
Τι γυαλόπετρες φούχτες
τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.

Κάτι
Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου
Παραλαλούσα κι έτρεχα
Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ΄ τη γλώσσα

-Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα;
-Θόη θόη θμος
- Ε; Τι;
- Αρίηω ηθύμως θμος
- Δεν άκουσα τι πράγμα;
- Θμος θμος άδυσος

Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.

Οδυσσεάς Ελύτης